PROLOG

„Myślę, że jestem głupi albo może tylko szczęśliwy.”

Siedział wygodnie na sofie i powoli, małymi łyczkami opróżniał szklankę Ognistej Whisky.  Delektował się jej zbawiennym smakiem i po całym dniu wrażeń mógł wreszcie zapomnieć. Zapomnieć… Czy to nie aby najlepsze wyjście? Wiedział, że nawet jeśli przestanie o tym myśleć, to cała sytuacja nie zniknie, a jedynie przez jakiś czas będzie miał spokój. Na chwilę obecną całkowicie mu to odpowiadało. Powoli wstał i chwiejnym krokiem ruszył w kierunku łazienki, po drodze zaliczając bliskie spotkanie z podłogą. Zdjął ubrania, odkręcił kran i już po chwili cała wanna wypełniona była gorącą wodą z olbrzymią ilością wielobarwnej piany. Gdy tylko zanurzył ciało poczuł, jak jego mięśnie rozluźniają się, a wszystkie problemy rozpływają wraz z nim. Zamknął oczy i nareszcie mógł całkowicie delektować się niedawno odzyskaną, w jego mniemaniu, wolnością. Po czasie, który wydawał się być wiecznością, wyszedł z wanny, owinął się w pasie puszystym, kremowym ręcznikiem i podszedł do umywalki. Mimowolnie spojrzał w zaparowane lustro. Ze szklanej tafli spoglądała na niego twarz wysokiego, przystojnego młodzieńca. Mokre blond włosy w kompletnym nieładzie opadały mu na czoło, częściowo zasłaniając szare, zazwyczaj pozbawione wyrazu oczy. Uśmiechnął się do siebie. Zawsze uważał się za cwanego i sprytnego chłopaka, za którym szalały dziewczyny. Ludzie, z którymi przebywał szanowali go i starali się nie wchodzić mu w drogę. Czuł, że z nadchodzącym rokiem naprawdę pokaże, na co go stać. Pogrążony w myślach nastolatek opuścił łazienkę i udał się do salonu, gdzie czekał na niego pełny barek, który z pewnością już długo takim nie pozostanie. Z promiennym uśmiechem opadł na sofę rozkoszując się spokojem, którego, z czego on nie zdawał sobie sprawy, niedługo miało mu tak strasznie brakować.